Usiane świadomością bezradności wobec czasu. Brudny, szary świat... Wyjdźcie z mojej głowy. Chcę poczuć się wolna. Niech to przestanie dziać się na nowo. Nie mam już na to siły. Ile jeszcze muszę się okłamywać, że wybaczyłam? Nie potrafię. Ten gniew w środku nie pozwala mi normalnie funkcjonować.
Jak wybaczyć największe poniżenie?
Chcę odnaleźć siłę, aby wybaczyć.
Dlaczego choć to oni zranili mnie, to ja wciąż ranię siebie? Dlaczego się okaleczam? Dlaczego swoje ciało? Nienawidzę nienawiści w sobie i w ten sposób staję się hipokrytką.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz